Op werkbezoek in Zambia
Door: wnfgernant
Blijf op de hoogte en volg Gernant
08 Februari 2012 | Zambia, Lusaka
In september 2011 ben ik met een aantal collega’s op bezoek geweest bij een aantal projecten die we ondersteunen in Zambia. Het gaat hier vooral om zogenaamde “gebiedsprojecten” die we uitvoeren met onze collega’s van het WWF kantoor in Zambia en partner-organisatie African Parks Network. In dit soort projecten ondersteunen we lokale partijen en vaak overheden om grote nationale parken of reservaten te beschermen. Let wel, dit zijn gebieden zoals South Luangwa die een kwart van Nederland beslaan. Behalve gebiedsprojecten helpen we ook met soortbeschermingswerk in Zambia. Fantastisch werk wordt gedaan door onze collega’s van het Zambia Carnivore Programma, bijvoorbeeld in het South Luangwa Nationaal Park en omgeving. Je hebt er de befaamde Afrikaanse Wilde Honden, die bestudeert en beschermt worden, maar de nederlander Egil en zijn collega’s doen ook veel werk aan leeuwen en andere katachtigen.
Sommige van de plaatjes die je in het fotoboek hier ziet laten een actie zien die ik en collega Frans Schepers mochten meemaken: het vangen, onderzoeken en radio-nekband omdoen van een leeuwin in South Luangwa. Erg spannend hoor, maarruh… die leeuwen zijn reuze groot, en bovendien was deze leeuwin loops en werd ze gevolgd door een drietal mannetjes die haar geen moment uit het oog verloren. Toen de leeuwin vakkundig was verdoofd door Rachel McRobb, een plaatselijke natuurbeschermster en zoogdierspecialiste van SLCS, was het niet alleen zaak om de leeuwin koel te houden (zie hier mijn bijdrage aan het geheel… met een jerrycan de leeuw nat houden) maar ook om een oogje te houden op de mannetjes of eigenlijk mannen die om ons heen bleven cirkelen. Inderdaad, als standaard voorzorgsmaatregel is er dan een parkranger met een heus geweer bij je. In een uurtje tijd wordt de leeuwin gevangen, wordt het verdovingspijltje eruitgehaald, wordt de leeuwin opgemeten, worden gebitsfoto’s gemaakt, wordt wat bloed afgenomen voor een DNA test, en wordt het beest met een radiozender om de nek uitgerust. Door de dieren te volgen krijgen we een goed inzicht in familiestructuur, hierarchie, verplaatsingen, etc. Dit is niet in de laatste plaats belangrijk omdat er nog veel gestroopt wordt, niet zozeer in het nationaal park maar vooral er net buiten. Egil, Rachel en collega’s worden ook vaak opgeroepen om te helpen bij het vangen en bevrijden van dieren die in zogenaamde ‘snares’ of strikken zijn gelopen. Dit zijn eigenlijk niets anders dan stukken dik ijzerdraad die overal losjes worden opgehangen. We hebben het over vele duizenden snares rondom het nationaal park, die bedoeld zijn om klein wild te vangen, maar elke leeuw of ander dier, zelfs olifanten, stappen of lopen in deze snares. Als het ijzerdraad eenmaal om een poot of nek zit komt er vanzelf een wond die gaat ontsteken, en soms pas na weken gaat het dier hier aan dood.
De parken in Zambia zijn gigantisch groot en de meeste in goede staat, vooral dankzij het goede inkomen dat verdiend wordt met safari’s. Er zijn prachtige lodges in en buiten deze parken, en deze vorm van toerisme biedt werk aan vele duizenden mensen en is een geweldige bron van inkomsten voor de lokale en nationale economie. Onze partner African Parks Network werkt hard aan het verkrijgen van het mandaat en de financiering om nog meer grote gebieden te gaan beheren. Soms, als er bijvoorbeeld momenteel niet voldoende wild zit om meteen met safari’s te beginnen, wordt op beperkte schaal jachtvergunningen uitgegeven. Er zijn nu eenmaal mensen, meestal mannen, die er enkele duizenden euros voor over hebben voor enkel de officiele vergunning om een antilope te mogen schieten. Ze pompen dan ook nog een veelvoud daarvan in de lokale economie door te betalen voor accommodatie, vliegtuigen, jeeps, etc. De jachtvergunningen worden in principe beperkt en op duurzame gronden verstrekt door de Zambiaanse overheid. De door APN beheerde gebieden hebben vaak tientallen parkrangers, waarvan vele gewapend met AK47’s…. de strijd tegen stropers heeft recentelijk het karakter van een oorlog gekregen.
Kijk maar eens naar de plaatjes in dit fotoboek om een indruk te krijgen van de gebieden, de dieren, de leeuwin-vangactie, en let ook op de plaatjes vanuit de lucht…. ééntje laat zien hoe afrika er in het droge seizoen uitziet, en dat is niet om vrolijk van te worden. Een heel groot deel staat namelijk in de fik, omdat mensen gebieden willen open houden voor hun eigen beesten, of ze willen landbouwgrond maken, of ze doen het tegen de slangen, of een combinatie van factoren.
Sommige van de plaatjes die je in het fotoboek hier ziet laten een actie zien die ik en collega Frans Schepers mochten meemaken: het vangen, onderzoeken en radio-nekband omdoen van een leeuwin in South Luangwa. Erg spannend hoor, maarruh… die leeuwen zijn reuze groot, en bovendien was deze leeuwin loops en werd ze gevolgd door een drietal mannetjes die haar geen moment uit het oog verloren. Toen de leeuwin vakkundig was verdoofd door Rachel McRobb, een plaatselijke natuurbeschermster en zoogdierspecialiste van SLCS, was het niet alleen zaak om de leeuwin koel te houden (zie hier mijn bijdrage aan het geheel… met een jerrycan de leeuw nat houden) maar ook om een oogje te houden op de mannetjes of eigenlijk mannen die om ons heen bleven cirkelen. Inderdaad, als standaard voorzorgsmaatregel is er dan een parkranger met een heus geweer bij je. In een uurtje tijd wordt de leeuwin gevangen, wordt het verdovingspijltje eruitgehaald, wordt de leeuwin opgemeten, worden gebitsfoto’s gemaakt, wordt wat bloed afgenomen voor een DNA test, en wordt het beest met een radiozender om de nek uitgerust. Door de dieren te volgen krijgen we een goed inzicht in familiestructuur, hierarchie, verplaatsingen, etc. Dit is niet in de laatste plaats belangrijk omdat er nog veel gestroopt wordt, niet zozeer in het nationaal park maar vooral er net buiten. Egil, Rachel en collega’s worden ook vaak opgeroepen om te helpen bij het vangen en bevrijden van dieren die in zogenaamde ‘snares’ of strikken zijn gelopen. Dit zijn eigenlijk niets anders dan stukken dik ijzerdraad die overal losjes worden opgehangen. We hebben het over vele duizenden snares rondom het nationaal park, die bedoeld zijn om klein wild te vangen, maar elke leeuw of ander dier, zelfs olifanten, stappen of lopen in deze snares. Als het ijzerdraad eenmaal om een poot of nek zit komt er vanzelf een wond die gaat ontsteken, en soms pas na weken gaat het dier hier aan dood.
De parken in Zambia zijn gigantisch groot en de meeste in goede staat, vooral dankzij het goede inkomen dat verdiend wordt met safari’s. Er zijn prachtige lodges in en buiten deze parken, en deze vorm van toerisme biedt werk aan vele duizenden mensen en is een geweldige bron van inkomsten voor de lokale en nationale economie. Onze partner African Parks Network werkt hard aan het verkrijgen van het mandaat en de financiering om nog meer grote gebieden te gaan beheren. Soms, als er bijvoorbeeld momenteel niet voldoende wild zit om meteen met safari’s te beginnen, wordt op beperkte schaal jachtvergunningen uitgegeven. Er zijn nu eenmaal mensen, meestal mannen, die er enkele duizenden euros voor over hebben voor enkel de officiele vergunning om een antilope te mogen schieten. Ze pompen dan ook nog een veelvoud daarvan in de lokale economie door te betalen voor accommodatie, vliegtuigen, jeeps, etc. De jachtvergunningen worden in principe beperkt en op duurzame gronden verstrekt door de Zambiaanse overheid. De door APN beheerde gebieden hebben vaak tientallen parkrangers, waarvan vele gewapend met AK47’s…. de strijd tegen stropers heeft recentelijk het karakter van een oorlog gekregen.
Kijk maar eens naar de plaatjes in dit fotoboek om een indruk te krijgen van de gebieden, de dieren, de leeuwin-vangactie, en let ook op de plaatjes vanuit de lucht…. ééntje laat zien hoe afrika er in het droge seizoen uitziet, en dat is niet om vrolijk van te worden. Een heel groot deel staat namelijk in de fik, omdat mensen gebieden willen open houden voor hun eigen beesten, of ze willen landbouwgrond maken, of ze doen het tegen de slangen, of een combinatie van factoren.
-
08 Februari 2012 - 13:01
Karin:
Hoi, goed verhaal en prachtige foto's! Daar moeten we echt iets mee doen! -
08 Februari 2012 - 14:29
Trijntje Medema:
Heb je ook niet een leuk baantje voor mij ?
Dit wil ik ook wel.....ga ik wel mee om foto's te maken !
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
